Telefonisch interview 14 december 2017

Sinds het verschijnen van haar debuut-cd “Wildfire” deze zomer heeft de uit het Engelse Bristol afkomstige Elles Bailey het drukker dan ooit. Promoties, optredens en plannen voor een opvolger houden haar van de straat. De komende dagen treedt zij drie keer in Nederland op. Een mooie gelegenheid om haar wat vragen te stellen.

Wat meteen opvalt is haar hese en wat rauwe stemgeluid. Het lijkt erop dat zij avond aan avond whiskey drinkend in rokerige bars doorbrengt. Dat is echter niet de oorzaak van haar stemgeluid. Toen zij drie jaar oud was kreeg zij een zware longontsteking. Gelukkig herstelde ze ervan en zij hield er deze stem aan over. Voordat ik mijn vragen aan haar stelde heb ik haar beloofd, omdat iedereen er al naar vraagt, het er niet over te hebben. Maar ik maak wel de opmerking dat haar stem goed bij haar muziek past. “Het past bij de bluesachtige stijl, waarin ik zing. Iets dat vrij uniek is en mijn verhaal er achter definieert mij als artiest.”

De cd “Wildfire” is volledig in de VS opgenomen. “Ik kreeg de gelegenheid om de opnames in Nashville te maken. Een kans die ik niet kon laten gaan. Het team, waar ik mee werkte was fantastisch. Maar ik heb ook thuis in Engeland veel werk gedaan in de Modern World Studios in Tetbury in de Cotswolds. Ook daar had ik een geweldig team. Het geeft het album een trans-Atlantisch tintje, vind ik.”

Je schrijft jouw eigen nummers. Waar haal je inspiratie vandaan? Komt dat uit jouw persoonlijke ervaringen? “Ja, ik schrijf graag en ik word door zoveel verschillende dingen geïnspireerd. En zeker komt dat door persoonlijke ervaringen. Maar op “Wildfire” staan drie nummers, waarin ik een eerbetoon breng aan artiesten en verhalen die mij gedurende vele jaren hebben beïnvloed. Als voorbeeld: “Girl Who Owned The Blues” is een ode aan Janis Joplin. “Perfect Storm” schreef ik over Muscle Shoals en de ‘kleurenblinde’ muziek die zij maakten en die tot op vandaag nog steeds artiesten inspireert.”

Mijn favoriete nummers zijn “Shackless Of Love” en “Let Me Hear You Scream”. Kun je me daar iets over vertellen? “Let Me Hear You Scream” gaat over mijn reis in de muziekindustrie en hoe het zakelijke deel ervan mijn soms deprimeert. Gelukkig helpen het publiek, dat ik onderweg zie, en mijn geweldige fans mij er weer bovenop. “Shackles Of Love” heb ik samen met Bobby Wood en Roger Cook geschreven. Het gaat over het gevangen zitten in een liefdeloze relatie en de inspanningen die het vergt om uiteindelijk weg te vliegen”.

Ook nam je twee nummers op als eerbetoon aan Howlin’ Wolf en de al genoemde Janis Joplin. Welke fascinatie heb je met beiden? “Janis Joplin brak mijn hart. Ik hield altijd al van haar muziek, maar toen ik in haar geschiedenis dook werd de pijn en ellende duidelijk, die zij in haar muziek stak. Dat inspireerde mij tot het schrijven van “Girl Who Owned The Blues”. En “Howlin’ Wolf” gaat over Chess Records en al die fantastische artiesten die zovelen hebben geïnspireerd en dat nog steeds doen. Ik reisde met mijn vader en een oude gitaar door het Verre Oosten en wij luisterden uitsluitend naar oude rock ’n roll en blues. Zittend op een steiger in Thailand heb ik dit nummer geschreven.”

Wat wilde jij vroeger worden. Wat waren jouw dromen als kind? “Als kind al wilde ik zangeres worden. Ik denk dat ik acht jaar oud was toen ik zei net zo beroemd te willen worden als…. Baby Spice! (Je ziet nu hoe oud ik ongeveer ben!!)”

En welke dromen heb je nu? “In staat zijn om muziek te maken, op te treden, gelukkig zijn en een gezin stichten. Ik hou van mijn leven, zoals het nu is! 

Met wie zou je nog wel eens willen samenwerken? “Met Chris Stapleton (Amerikaanse singer-songwriter, red) zou ik willen samenwerken. Ik luister nu naar zijn nieuwste cd. Een fantastische schrijver en artiest.”

Wat zijn jouw plannen voor de toekomst? Een nieuwe cd? “In januari ga ik de studio weer in. En volgend jaar natuurlijk optreden en op tournee gaan. Ik kom dan nog een paar keer naar Nederland, daar verheug ik mij alvast op. 

Jouw eerste album “Wildfire” is overal goed ontvangen. Ben je niet bang voor het zogenaamde “second album”-syndroom, omdat verwacht wordt dat de opvolger minstens zo goed wordt. “Ja, doodsbang ben ik daarvoor!  “Wildfire” is inderdaad heel goed ontvangen…. So, no pressure, right. Maar ik heb al veel nummers klaar liggen en ik ben klaar om het volgende deel van mijn verhaal te vertellen.”

Mijn laatste twee vragen hebben niets met muziek te maken, maar kunnen iets meer vertellen over Elles Bailey zelf. Stel je voor dat je een vriend hebt die in alles hetzelfde is als jij. Aan welke karaktereigenschappen zou jij je uiteindelijk gaan ergeren? “Die vraag geef ik liever door aan mijn broer, mijn man en de band… antwoorden te over!” Waarom is het fijn om jou als vriend te hebben? “Ik denk omdat ik zorgzaam ben en iedereen gelukkig wil maken. En ik hou ook van een geintje!”

Elles Bailey treedt komende weekend op in Nederland. Zij is op de volgende plaatsen te zien:

15 december Iduna, Drachten

16 december Willem Twee, ’s-Hertogenbosch

17 december Q-Factory, Amsterdam

Meer informatie is te vinden op www.ellesbailey.com