Het is alweer acht jaar geleden sinds Jimmie Vaughan zijn laatste studio-cd uitbracht. Het viel mij meteen op dat hij, net als op zijn vorige beide studioalbums, geen eigen werk speelt, maar terugvalt op oud werk van anderen. Concentreerde hij zich op genoemde cd’s nog op rock ’n roll, op “Baby, Please Come Home” ligt het accent meer op de blues. Vaughan heeft gekozen voor elf wat minder bekende stukken van onder meer Lloyd Price, T-Bone Walker, Clarence ‘Gatemouth’ Brown en Fats Domino/Dave Batholomew.

Hij laat zich omringen door een keur aan muzikanten, waaronder drummer George Rains, bassist Ronnie James, organist Mike Flanigin en een blazerssectie met een aantal leden van Roomful Of Blues. Het resultaat is een prima cd geworden. Punt. Niets meer, niets minder. Verwacht niets nieuws, niets hips of revolutionair. De elf nummers zijn gedegen en met hoorbaar veel respect opgenomen. Vooral de blazers zorgen ervoor dat de zaak swingt en aantrekkelijk lijkt. Als zanger is Jimmie Vaughan geen topper, hoewel hij wel beter geworden is, en over ’s mans gitaristische kwaliteiten hoeven we al helemaal niet te discussiëren. Hij bevindt zich wat dat betreft gewoon nog steeds in de bovenlaag. 

Nummers die wat mij betreft een extra vermelding verdienen zijn het jazzy “Midnight Hour” van Clarence ‘Gatemouth’ Brown, de stampende opener “Baby, Please Come Home” van Lloyd Price, en de Jimmy Reed klassieker “Baby, Whats Wrong?”, waarmee de cd wordt afgesloten. 

Website: www.jimmievaughan.com