Eddie Taylor (1923 – 1985)

Ondanks mooi solowerk is Eddie Taylor toch voornamelijk bekend als begeleider van Jimmy Reed en andere bluesartiesten als John Lee Hooker en Big Walter Horton. Zijn stijl had de Deltablues als stevige basis, maar Taylor was veelzijdiger dan dat. Hij leverde strakke shuffles waar nodig, maar kon het geheel ook als geen ander laten swingen. Hoewel hij net als zijn tijdgenoten deel uitmaakte van de overgang van de country- naar cityblues van de jaren vijftig bereikte hij nooit de bekendheid die een Muddy Waters, Howlin’ Wolf en Jimmy Reed wel deel werd.

Edward Taylor werd op 29 januari 1923 geboren in Benoit, Mississippi, midden in het gebied dat de Mississippi Delta wordt genoemd. Zijn ouders Joseph Taylor en Mamie Gaston scheidden toen Eddie nog heel jong was. Hij bleef bij zijn moeder en, omdat er gewerkt moest worden op haar boerderij, bleef Eddie weg van school. In 1936 kreeg hij een gitaar. Hij kreeg les van een lokale muzikant, die ‘Popcorn’ werd genoemd en verder leerde hij zichzelf spelen. Inspiratie kreeg hij onder meer door te kijken en luisteren naar zijn helden als Robert Johnson, Charley Patton en Robert Petway. In zijn jeugd speelde Eddie in locaties rond Leland en Clarksdale, Mississippi en hij leerde daar zijn twee jaar jongere vriend Jimmy Reed gitaar spelen.

Vanwege de betere economische kansen vertrok Eddie Taylor net als veel van zijn tijdgenoten naar het noorden. Vanaf 1940 woont hij een aantal jaren in Memphis en in 1949 komt hij in Chicago aan. Daar maakte hij vrij snel deel uit van de bluesscene van die stad. Hij speelde er met harmonicaman Floyd Jones en gitarist Snooky Pryor. En met zijn oude maat Jimmy Reed, die ook naar Chicago was verhuisd. Hoewel hij nooit een grote ster is geworden maakte hij een belangrijk deel uit van de bluesscene in Chicago. Het gerucht gaat dat een jonge bluesgitarist met de naam Freddie King hem in Chicago zag spelen en werd beïnvloed door mensen als Taylor en Robert Jr. Lockwood. Hij is op talloze nummers te horen, die in de Vee-Jay studio’s werden opgenomen en hij werd tijdens de vijftiger en zestiger jaren de vaste begeleider van Jimmy Reed. Jimmy Reed stond bekend om zijn nogal vrije aanpak van ritmes en maat houden. Eddie Taylors gitaarspel vormde in feite het cement, dat de hele zaak bijeen hield. Taylor is te horen op de Jimmy Reed hits “You Don’t Have to Go”, “Baby What You Want Me to Do”, “Honest I Do”, en “Ain’t That Lovin’ You Baby.”

Al vanaf Reeds tweede sessie bij Vee-Jay was Taylor erbij. Zijn eigen kans kwam in 1955 met zijn debuutsingle “Bad Boy”, waarbij Reed harmonica speelde. Zijn volgende single leverde nog twee onsterfelijke nummers op, "Ride 'Em on Down" en "Big Town Playboy”. En zijn laatste twee opnamen voor Vee-Jay, "You'll Always Have a Home" en "I'm Gonna Love You", waren niet minder beduidend.

Taylors platen verkochten niet zo goed als die van Jimmy Reed, waardoor hij meer de rol van begeleider kreeg toebedeeld. Hij werkte met John Lee Hooker, John Brim, Elmore James, Big Walter Horton, Sam Lay en vele anderen. Dit was de rol die hij had tot hij bij het Advent label in 1972 de lp “I Feel So Bad” uitbracht, waarmee duidelijk werd dat Eddie Taylor meer was dan alleen maar een begeleider. Het Earwig label bracht in 1976 de plaat “Original Chicago Blues”, waarop Taylor te horen is met Kansas City Red en Big John Wrencher. Met Earring George Mayweather maakte hij een aantal opnamen, waaronder "You'll Always Have a Home" and "Don't Knock at My Door”. Een aantal ervan verschenen als singles, waarvan de door Vee Jay Records uitgebrachte “Big Town Playboy” en “Bad Boy” lokale hits werden. Maar commercieel succes kwam eigenlijk nooit.

Later, toen Taylor eigenlijk al min of meer met pensioen was, was hij de vaste gitarist bij Peter Dames and the Chicago River Blues Band, later bekend als Peter Dames and the Rhythm Flames. Op het album “Be Careful How You Vote” van Sunnyland Slim is Taylor op enkele nummers als leadgitarist te horen. Hij trad af en toe met Slim op in de tachtiger jaren.

Taylors vrouw Vera was zelf ook blueszangeres en zij was de nicht van de bluesartiesten Eddie ‘Guitar’ Burns en Jimmy Burns. Hun kinderen Eddie Jr., Larry, Milton, Tim, Demetria, Brenda en Edna werden zelf bluesmuzikanten. Vera, Eddie Jr en Larry hebben zelf platen opgenomen.

Eddie Taylor stierf op 25 december 1985 op 62-jarige leeftijd in Chicago. Hij is begraven in een omgemarkeerd graf op Restvale Cemetery in Alsip, Illinois. In 1987 is hij postuum opgenomen in de Blues Hall of Fame.

22-09-2020