Neem contact op
barnowl.eric@gmail.com
Interview met AJ Plug
Katwijk – 7 oktober 2016
Katwijk – 7 oktober 2016
Op 22 oktober a.s. komt het nieuwe album van AJ Plug uit en dat is een mooie gelegenheid om de zangeres, die sinds enkele jaren furore maakt op de Nederlandse podia, eens te spreken te krijgen. Afgelopen vrijdag toog ik, bewapend met notitieblok en een paar tompouces voor bij de koffie, naar haar Katwijkse woning. Aanwezig bij het gesprek waren ook gitarist Klaas Kuijt, waarmee AJ al zo’n dertig jaar een setje vormt (“ja, ik was heel jong toen ik Klaas leerde kennen”) en de hond, die mij meteen als huisvriend adopteerde. Mijn bezoek duurde ruim anderhalf uur en vanwege het natuurlijke hak-op-de-tak gedrag van alle aanwezigen is het niet mogelijk dit letterlijk weer te geven. Wat volgt is een geordend verslag van het gesprek.
Ergens in het gesprek kwam het hoe, wat en wanneer ter sprake. AJ Plug (de voorletters zijn haar initialen, Alexandra Jolanda, roepnaam Sandra) heeft twee oudere broers, waarvan een meer van pop hield en de ander van metal en hardrock. Als klein zusje mocht ze niet aan hun platen komen, maar zodra zij hun hielen hadden gelicht gebeurde dit natuurlijk toch. Uiteraard werd er uitgebreid met een borstel als microfoon voor de spiegel geoefend. Een van haar broers zat in een band en met een vriendengroepje werden regelmatig in plaatselijke cafés optredens bezocht. Klaas was toen al in beeld. Op een zekere dag kreeg AJ de gelegenheid om mee te doen aan een auditie en werd zij, tot grote verbazing van iedereen, aangenomen. “Ik had haar zelfs nooit eerder horen zingen!”, voegt Klaas toe. Het eerste optreden van de band met AJ als zangeres was op een schoolfeest. Iedereen heeft voorbeelden en die van AJ zijn: “Janis Joplin, maar dan voornamelijk vanwege haar vrije gedrag. Ook Stevie Nicks is er een. En de Black Crowes. Echte idolen heb ik niet, maar dat zijn er een paar die ik erg waardeer.”
Later volgden akoestische optredens met Klaas. Totdat ze het op hun heupen kregen, al hun spullen verkochten, een busje aanschaften en naar het buitenland vertrokken. “We hebben zeven jaar in het buitenland gespeeld. ’s Zomers op Kreta en ’s winters in Oostenrijk. Een geweldige ervaring, en heel leerzaam.” AJ en Klaas speelden op Kreta eerst in het Hardrockcafé Crete in Chersonissos en later in de hoofdstad Heraklion. Ze woonden er in een huis in een dorpje en maakten langzamerhand deel uit van de gemeenschap daar. Door een tip en bemiddeling van twee Engelse muzikanten konden zij ook ’s winters in Oostenrijk aan de slag. “Daar bluften we ons ergens in door te beweren dat wij veel beter waren dan de band die er toen speelde. En toen bleek dat we inderdaad beter waren kregen we daar een vaste plek. We kregen ook de kans om een keer een maand lang in een hotel in het Zwitserse Zermatt te spelen. Daar hebben we toen goed verdiend. Dat was inclusief huisvesting en eten. We aten iedere dag pizza en hebben in die maand de hele menukaart afgewerkt. Het was een luxe hotel, waar veel beroemdheden kwamen. Van Jack Nicholson hebben we toen een fooi van 70 gulden gekregen.”
Na een aantal jaren in het buitenland zijn AJ en Klaas naar Nederland teruggekeerd. Langzamerhand werd een band om hen heen verzameld en volgden optredens. Begonnen werd als coverband, maar stukje bij beetje nam het spelen van eigen werk een steeds groter deel van het oeuvre in. De ideeën komen van AJ. Dat kan een melodielijn zijn, een bepaald ritme maar ook tekst. “Dat gaat bij mij de hele dag door. De ideeën komen op de gekste tijden. Als ik thuis ben of op mijn werk. Soms zelfs in bed. Klaas wordt er wel eens gek van, want dan ga ik naar beneden om er aan te werken. Samen met Klaas werk ik het verder uit. En tijdens repetities voegt de band er ook hun ideeën aan toe.” Naast het muzikale deel vindt AJ het belangrijk dat er naar de teksten wordt geluisterd. Die zijn erg belangrijk voor haar. Zij schrijft over dingen die zij ziet of meemaakt en dat geeft de persoonlijke touch.
In 2014 verscheen de eerste cd, “Let Go… Or Be Dragged”, die erg goed werd ontvangen. Nederland was een goede band met een uitstekende zangeres rijker. De nieuwe cd “Chew Chew Chew” staat nu op het punt van uitkomen. Buiten Klaas is de samenstelling van de band helemaal veranderd. De eerste berichten uit de pers zijn lovend. Johan Derksen heeft op de radio al gezegd dat AJ zo goed is dat ze haar begeleiders is ontgroeid. “We zijn erg blij met de band zoals die nu is. Zelf hebben we een bepaald doel voor ogen en de leden van de oude band konden daar om verschillende redenen (gezin, baan e.d.) niet aan voldoen. Iemand als Tenny Tahamata brengt heel veel rust in de band. En Frans van Steijn neemt een schat aan muzikale ervaring mee. Ons eerste optreden met de huidige samenstelling was eind juli tijdens het Brielle Bluesfestival.”
Op 22 oktober a.s. wordt de cd officieel uitgebracht tijdens een optreden in Poppodium Scum in Katwijk. Vanzelfsprekend wordt naar de toekomst gekeken. “Er staat wel het een en ander op stapel, maar dat is nog niet bevestigd, dus daar kunnen we nog geen mededelingen over doen. Wel willen we over de grens kijken. Het buitenland blijft toch trekken. We hebben eens op een festival gestaan in de buurt van Dresden. Dat was geweldig, goede sfeer, een leuk publiek. We hebben genoeg plannen.”
Als laatste vraag ik AJ uit een stapel kaartjes zonder dat ze die kan lezen een vrije vraag te kiezen. Een vraag die niets met muziek heeft of hoeft te hebben. Zij trekt de vraag: Wat stel je steeds maar uit, terwijl je weet dat het belangrijk is om te veranderen? “Dat is een lastige, behalve stoppen met roken dan. Niet opschrijven, hoor!” Er wordt flink nagedacht, ook door Klaas, en de conclusie is: “Nou, volgens mij ben ik juist iemand die nooit iets uitstelt, maar meteen aanpakt. Het leven is te kort en er kan zo maar iets onverwachts gebeuren. Ik heb het maar liever meteen aangepakt.”
Hiermee was een leuk en uitgebreid gesprek met AJ en Klaas (en hond natuurlijk) afgelopen. Onderweg naar huis heb ik meteen maar de nieuwe cd “Chew Chew Chew”, die ik mee heb gekregen, gedraaid en ik kan nu al zeggen dat ik een zeer positieve eerste indruk heb gekregen. Een recensie volgt natuurlijk zeer snel.
Ergens in het gesprek kwam het hoe, wat en wanneer ter sprake. AJ Plug (de voorletters zijn haar initialen, Alexandra Jolanda, roepnaam Sandra) heeft twee oudere broers, waarvan een meer van pop hield en de ander van metal en hardrock. Als klein zusje mocht ze niet aan hun platen komen, maar zodra zij hun hielen hadden gelicht gebeurde dit natuurlijk toch. Uiteraard werd er uitgebreid met een borstel als microfoon voor de spiegel geoefend. Een van haar broers zat in een band en met een vriendengroepje werden regelmatig in plaatselijke cafés optredens bezocht. Klaas was toen al in beeld. Op een zekere dag kreeg AJ de gelegenheid om mee te doen aan een auditie en werd zij, tot grote verbazing van iedereen, aangenomen. “Ik had haar zelfs nooit eerder horen zingen!”, voegt Klaas toe. Het eerste optreden van de band met AJ als zangeres was op een schoolfeest. Iedereen heeft voorbeelden en die van AJ zijn: “Janis Joplin, maar dan voornamelijk vanwege haar vrije gedrag. Ook Stevie Nicks is er een. En de Black Crowes. Echte idolen heb ik niet, maar dat zijn er een paar die ik erg waardeer.”
Later volgden akoestische optredens met Klaas. Totdat ze het op hun heupen kregen, al hun spullen verkochten, een busje aanschaften en naar het buitenland vertrokken. “We hebben zeven jaar in het buitenland gespeeld. ’s Zomers op Kreta en ’s winters in Oostenrijk. Een geweldige ervaring, en heel leerzaam.” AJ en Klaas speelden op Kreta eerst in het Hardrockcafé Crete in Chersonissos en later in de hoofdstad Heraklion. Ze woonden er in een huis in een dorpje en maakten langzamerhand deel uit van de gemeenschap daar. Door een tip en bemiddeling van twee Engelse muzikanten konden zij ook ’s winters in Oostenrijk aan de slag. “Daar bluften we ons ergens in door te beweren dat wij veel beter waren dan de band die er toen speelde. En toen bleek dat we inderdaad beter waren kregen we daar een vaste plek. We kregen ook de kans om een keer een maand lang in een hotel in het Zwitserse Zermatt te spelen. Daar hebben we toen goed verdiend. Dat was inclusief huisvesting en eten. We aten iedere dag pizza en hebben in die maand de hele menukaart afgewerkt. Het was een luxe hotel, waar veel beroemdheden kwamen. Van Jack Nicholson hebben we toen een fooi van 70 gulden gekregen.”
Na een aantal jaren in het buitenland zijn AJ en Klaas naar Nederland teruggekeerd. Langzamerhand werd een band om hen heen verzameld en volgden optredens. Begonnen werd als coverband, maar stukje bij beetje nam het spelen van eigen werk een steeds groter deel van het oeuvre in. De ideeën komen van AJ. Dat kan een melodielijn zijn, een bepaald ritme maar ook tekst. “Dat gaat bij mij de hele dag door. De ideeën komen op de gekste tijden. Als ik thuis ben of op mijn werk. Soms zelfs in bed. Klaas wordt er wel eens gek van, want dan ga ik naar beneden om er aan te werken. Samen met Klaas werk ik het verder uit. En tijdens repetities voegt de band er ook hun ideeën aan toe.” Naast het muzikale deel vindt AJ het belangrijk dat er naar de teksten wordt geluisterd. Die zijn erg belangrijk voor haar. Zij schrijft over dingen die zij ziet of meemaakt en dat geeft de persoonlijke touch.
In 2014 verscheen de eerste cd, “Let Go… Or Be Dragged”, die erg goed werd ontvangen. Nederland was een goede band met een uitstekende zangeres rijker. De nieuwe cd “Chew Chew Chew” staat nu op het punt van uitkomen. Buiten Klaas is de samenstelling van de band helemaal veranderd. De eerste berichten uit de pers zijn lovend. Johan Derksen heeft op de radio al gezegd dat AJ zo goed is dat ze haar begeleiders is ontgroeid. “We zijn erg blij met de band zoals die nu is. Zelf hebben we een bepaald doel voor ogen en de leden van de oude band konden daar om verschillende redenen (gezin, baan e.d.) niet aan voldoen. Iemand als Tenny Tahamata brengt heel veel rust in de band. En Frans van Steijn neemt een schat aan muzikale ervaring mee. Ons eerste optreden met de huidige samenstelling was eind juli tijdens het Brielle Bluesfestival.”
Op 22 oktober a.s. wordt de cd officieel uitgebracht tijdens een optreden in Poppodium Scum in Katwijk. Vanzelfsprekend wordt naar de toekomst gekeken. “Er staat wel het een en ander op stapel, maar dat is nog niet bevestigd, dus daar kunnen we nog geen mededelingen over doen. Wel willen we over de grens kijken. Het buitenland blijft toch trekken. We hebben eens op een festival gestaan in de buurt van Dresden. Dat was geweldig, goede sfeer, een leuk publiek. We hebben genoeg plannen.”
Als laatste vraag ik AJ uit een stapel kaartjes zonder dat ze die kan lezen een vrije vraag te kiezen. Een vraag die niets met muziek heeft of hoeft te hebben. Zij trekt de vraag: Wat stel je steeds maar uit, terwijl je weet dat het belangrijk is om te veranderen? “Dat is een lastige, behalve stoppen met roken dan. Niet opschrijven, hoor!” Er wordt flink nagedacht, ook door Klaas, en de conclusie is: “Nou, volgens mij ben ik juist iemand die nooit iets uitstelt, maar meteen aanpakt. Het leven is te kort en er kan zo maar iets onverwachts gebeuren. Ik heb het maar liever meteen aangepakt.”
Hiermee was een leuk en uitgebreid gesprek met AJ en Klaas (en hond natuurlijk) afgelopen. Onderweg naar huis heb ik meteen maar de nieuwe cd “Chew Chew Chew”, die ik mee heb gekregen, gedraaid en ik kan nu al zeggen dat ik een zeer positieve eerste indruk heb gekregen. Een recensie volgt natuurlijk zeer snel.
07-10-2016