Neem contact op
barnowl.eric@gmail.com
Blind Willie Johnson (1897 - 1945)
Dat de vroege bluesartiesten veel rondreisden om hun muziek ten gehore te brengen mag bekend zijn. Zij waren constant aan het rondtrekken om op straathoeken, in cafés en op feesten wat geld te kunnen verdienen. Zo kon hun muziek vaak in een omtrek van tientallen, soms wel honderden kilometers worden gehoord. Dat de muziek van Blind Willie Johnson zelf buiten ons zonnestelsel kan worden gehoord had deze ook niet kunnen bevroeden. Maar daarover later meer.
Ondanks het feit dat hij tussen 1927 en 1930 slechts dertig nummers heeft opgenomen is hij van grote invloed geweest op generaties jongere artiesten, waaronder Rev. ‘Blind’ Gary Davis, door wiens inspanningen Johnson vanaf de zestiger jaren in de belangstelling kwam te staan.
Precies waar en wanneer Johnson geboren is, is niet helemaal duidelijk. Op het overlijdenscertificaat wordt vermeld dat hij is geboren op 22 januari 1897 in Independence, Texas een plaatsje in de buurt van Brenham. Zijn oproep voor militaire dienst uit 1918 geeft respectievelijk 25 januari 1897 in Pendleton, Texas weer. Zijn ouders zijn George Johnson, die ook wel Willie Johnson Sr. werd genoemd, en Mary Fields. Johnsons moeder overleed in 1901. Volgens naspeuringen van blueshistoricus Steven Calt zou er in het gezin minstens nog een jongere broer geweest zijn, genaamd Carl. Na het overlijden van de moeder verhuisde het gezin naar Marlin, Texas, waar Willie in een landelijke omgeving opgroeide. De familie bezocht daar iedere zondag de Marlin Missionary Baptist Church, waar de nog jonge Willie ervan overtuigd raakte dominee te willen worden. Toen hij vijf jaar oud was kreeg hij van zijn vader zijn eerst gitaar, gemaakt van een sigarenkistje.
Willie is niet blind geboren. Tijdens een ruzie tussen zijn vader en diens nieuwe vrouw, dat ging over haar ontrouw, gooide laatstgenoemde loog in het gezicht van de zevenjarige Willie. Hij bleef voor de rest van zijn leven blind. Dit wordt beweerd door de weduwe van Willie, Angeline. Er zijn ook andere theorieën. Zo wordt ook gezegd dat Willie, die altijd al slecht kon zien, de verkeerde bril droeg. Of dat hij te lang in een gedeeltelijke zonsverduistering heeft gekeken, die in 1905 in Texas te zien was.
Verder is weinig bekend over de jeugdjaren van Willie Johnson. Voor een jonge, blinde man bestonden in die tijd weinig mogelijkheden om de kost te verdienen. Eén ervan was het zingen van liedjes op straathoeken en op feesten. Al heel jong zong Willie Johnson gospelnummers, waarbij hij zichzelf op gitaar begeleidde. Vooral zijn slidespel is een opvallend onderdeel van zijn muziek. Bijzonder is dat hij niet met een bottleneck speelde, maar met een mes. Op een gegeven kwam hij een andere blinde zanger tegen, Madkin Butler, die een krachtige zangstijl had en een grote invloed op Willie Johnson zou zijn geweest. Johnson trok rond in Texas en zong zijn religieuze nummers terwijl hij zichzelf begeleidde met zijn Stella-gitaar, waar een tinnen bakje op was gemonteerd waar het publiek geld in kon doen. Er wordt gezegd dat hij wel eens op dezelfde straat speelde als Blind Lemon Jefferson, maar of zij ooit iets samen hebben gedaan is niet bekend.
In 1926 of begin 1927 zou Willie een ongeregistreerd huwelijk zijn aangegaan met een Willie B. Harris, die op straat met hem meezong en hem in de kerk, de Marlin Church of God in Christ op piano begeleidde. Uit deze relatie werd in 1931 dochter Sam Faye Johnson Kelly geboren.
In 1927 heeft hij zich ontwikkeld als een redelijk bekende evangelist, die een flink aantal nummers in zijn repertoire heeft. De New Yorkse talentscout Frank Buckley Walker haalde Johnson op 3 december 1927 naar een tijdelijke studio in Deep Ellum, Dallas. Buckley was onder meer ontdekker van Hank Williams en hij heeft ook Bessie Smith naar de studio weten te halen. Hij werkte voor Columbia en op dezelfde dag kregen bluespianist Billiken Johnson en countryzanger Coley Jones de gelegenheid om opnamen te maken. Johnson neemt tijdens deze sessies zes nummers in dertien takes op. Op “I Know His Blood Can Make Me Whole” wordt hij begeleid door Willie B. Harris. De andere nummers zijn "Jesus Make Up My Dying Bed", "It's Nobody's Fault but Mine", "Mother's Children Have a Hard Time", "Dark Was the Night, Cold Was the Ground" en "If I Had My Way I'd Tear the Building Down". Voor ieder ‘bruikbaar’ nummer kreeg hij een bedrag van 50 dollar – voor die tijd een royaal bedrag - plus een bonus om af te zien van toekomstige royalties.
De eerste nummers die werden uitgebracht, "I Know His Blood Can Make Me Whole/Jesus Make Up My Dying Bed" bleek een enorm succes te zijn. De eerste 9.400 exemplaren waren snel uitverkocht en er moesten snel nog 6.000 worden bij gemaakt. Hiermee verkocht hij meer dan de zeer populaire Bessie Smith.
Ondanks het feit dat hij tussen 1927 en 1930 slechts dertig nummers heeft opgenomen is hij van grote invloed geweest op generaties jongere artiesten, waaronder Rev. ‘Blind’ Gary Davis, door wiens inspanningen Johnson vanaf de zestiger jaren in de belangstelling kwam te staan.
Precies waar en wanneer Johnson geboren is, is niet helemaal duidelijk. Op het overlijdenscertificaat wordt vermeld dat hij is geboren op 22 januari 1897 in Independence, Texas een plaatsje in de buurt van Brenham. Zijn oproep voor militaire dienst uit 1918 geeft respectievelijk 25 januari 1897 in Pendleton, Texas weer. Zijn ouders zijn George Johnson, die ook wel Willie Johnson Sr. werd genoemd, en Mary Fields. Johnsons moeder overleed in 1901. Volgens naspeuringen van blueshistoricus Steven Calt zou er in het gezin minstens nog een jongere broer geweest zijn, genaamd Carl. Na het overlijden van de moeder verhuisde het gezin naar Marlin, Texas, waar Willie in een landelijke omgeving opgroeide. De familie bezocht daar iedere zondag de Marlin Missionary Baptist Church, waar de nog jonge Willie ervan overtuigd raakte dominee te willen worden. Toen hij vijf jaar oud was kreeg hij van zijn vader zijn eerst gitaar, gemaakt van een sigarenkistje.
Willie is niet blind geboren. Tijdens een ruzie tussen zijn vader en diens nieuwe vrouw, dat ging over haar ontrouw, gooide laatstgenoemde loog in het gezicht van de zevenjarige Willie. Hij bleef voor de rest van zijn leven blind. Dit wordt beweerd door de weduwe van Willie, Angeline. Er zijn ook andere theorieën. Zo wordt ook gezegd dat Willie, die altijd al slecht kon zien, de verkeerde bril droeg. Of dat hij te lang in een gedeeltelijke zonsverduistering heeft gekeken, die in 1905 in Texas te zien was.
Verder is weinig bekend over de jeugdjaren van Willie Johnson. Voor een jonge, blinde man bestonden in die tijd weinig mogelijkheden om de kost te verdienen. Eén ervan was het zingen van liedjes op straathoeken en op feesten. Al heel jong zong Willie Johnson gospelnummers, waarbij hij zichzelf op gitaar begeleidde. Vooral zijn slidespel is een opvallend onderdeel van zijn muziek. Bijzonder is dat hij niet met een bottleneck speelde, maar met een mes. Op een gegeven kwam hij een andere blinde zanger tegen, Madkin Butler, die een krachtige zangstijl had en een grote invloed op Willie Johnson zou zijn geweest. Johnson trok rond in Texas en zong zijn religieuze nummers terwijl hij zichzelf begeleidde met zijn Stella-gitaar, waar een tinnen bakje op was gemonteerd waar het publiek geld in kon doen. Er wordt gezegd dat hij wel eens op dezelfde straat speelde als Blind Lemon Jefferson, maar of zij ooit iets samen hebben gedaan is niet bekend.
In 1926 of begin 1927 zou Willie een ongeregistreerd huwelijk zijn aangegaan met een Willie B. Harris, die op straat met hem meezong en hem in de kerk, de Marlin Church of God in Christ op piano begeleidde. Uit deze relatie werd in 1931 dochter Sam Faye Johnson Kelly geboren.
In 1927 heeft hij zich ontwikkeld als een redelijk bekende evangelist, die een flink aantal nummers in zijn repertoire heeft. De New Yorkse talentscout Frank Buckley Walker haalde Johnson op 3 december 1927 naar een tijdelijke studio in Deep Ellum, Dallas. Buckley was onder meer ontdekker van Hank Williams en hij heeft ook Bessie Smith naar de studio weten te halen. Hij werkte voor Columbia en op dezelfde dag kregen bluespianist Billiken Johnson en countryzanger Coley Jones de gelegenheid om opnamen te maken. Johnson neemt tijdens deze sessies zes nummers in dertien takes op. Op “I Know His Blood Can Make Me Whole” wordt hij begeleid door Willie B. Harris. De andere nummers zijn "Jesus Make Up My Dying Bed", "It's Nobody's Fault but Mine", "Mother's Children Have a Hard Time", "Dark Was the Night, Cold Was the Ground" en "If I Had My Way I'd Tear the Building Down". Voor ieder ‘bruikbaar’ nummer kreeg hij een bedrag van 50 dollar – voor die tijd een royaal bedrag - plus een bonus om af te zien van toekomstige royalties.
De eerste nummers die werden uitgebracht, "I Know His Blood Can Make Me Whole/Jesus Make Up My Dying Bed" bleek een enorm succes te zijn. De eerste 9.400 exemplaren waren snel uitverkocht en er moesten snel nog 6.000 worden bij gemaakt. Hiermee verkocht hij meer dan de zeer populaire Bessie Smith.
Een jaar later, op 5 december 1928 om precies te zijn, kwam Johnson opnieuw naar Dallas om "I'm Gonna Run to the City of Refuge", "Jesus Is Coming Soon", "Lord I Just Can't Keep From Crying" en "Keep Your Lamp Trimmed and Burning” op te nemen. Onder het pseudoniem Blind Texas Marlin neemt hij nog twee nummers op, waarvan de mastertapes helaas nooit meer zijn gevonden. Ook op deze sessie wordt Johnson begeleid door Harris. Weer een jaar verder, op 10 en 11 december 1929 reist hij naar New Orleans, waar hij in Werlein’s Music Store zestien opnamen maakt. Hij wordt begeleid door een onbekende zangeres, waarvan wordt vermoed dat zij behoorde tot het gezelschap van de bekende dominee Reverend J.M. Gates uit Atlanta, Georgia. Johnson schijnt die dagen nog voor een opstootje te hebben gezorgd door voor het belastingkantoor in Canal Street zijn nummer "If I Had My Way I'd Tear the Building Down” te hebben gespeeld. Vanwege deze reden zou hij gearresteerd zijn.
Op 20 april 1930 reisde Johnson opnieuw samen met Harris naar Atlanta, Georgia waar hij zijn laatste opnamesessie heeft. De eerste single die daarvan wordt uitgebracht is “Everybody Ought To Treat A Stranger Right/Go With Me To That Land”. Maar inmiddels heeft de Grote Depressie toegeslagen en van deze plaat worden slechts 800 exemplaren geperst. Enkele nummers worden in 1932 opnieuw uitgebracht door Vocalion, maar Johnson zal nooit meer opnamen maken.
Ergens in de vroege jaren dertig trouwt Johnson met Angeline. Waarschijnlijk werd ook dit huwelijk nergens geregistreerd. Tijdens de jaren van de Grote Depressie en de veertiger jaren blijft Johnson optreden in de steden en dorpen van Texas en hij belandt uiteindelijk in Beaumont. In het telefoonboek uit 1945 staat dat een Reverend W.J. Johnson een House of Prayer leidde op 1440 Forrest Street.
In 1945 werd zijn huis verwoest door een brand. Maar omdat hij nergens anders heen kon bleef hij in de restanten hiervan wonen. Door vocht kreeg Johnson malaria, maar geen enkel ziekenhuis nam hem op. In een interview met Samuel Charters gaf Johnsons weduwe Angelina aan dat dit kwam omdat hij zwart was. In de loop van het jaar werd zijn toestand slechter en op 18 september 1945 overleed Blind Willie Johnson. Het overlijdenscertificaat geeft als oorzaak van het overlijden syfilis en blindheid aan.
Hij werd begraven op Blanchette Cemetery in Beaumont. Jarenlang was de begraafplaats vergeten tot deze in 2009 opnieuw werd ontdekt. Het graf waar Johnson begraven ligt is onbekend. De onderzoekers die de begraafplaats vonden hebben in 2010 een monument neergezet ter nagedachtenis.
In 1977 kreeg de Amerikaanse astronoom Carl Sagan en zijn team de opdracht om een weergave van de aarde en zijn bewoners samen te stellen om mee te laten reizen met het ruimtesonde Voyager, dat de ruimte in werd gestuurd op zoek naar buitenaards leven. Hiervoor is een gouden plaat gemaakt met daarop 116 afbeeldingen en diverse geluiden (bliksem, storm, dierengeluiden) en een groet in vijfenvijftig talen, en muziek uit de hele wereld. En tussen muziek van Bach, Beethoven, Mozart, Chuck Berry, Louis Armstrong en uit landen als Peru, Indonesië, China, de Salomon Eilanden is ook het nummer “Dark Was The Night – Cold Was The Ground” van Blind Willie Johnson opgenomen. Het nummer was aangedragen door NASA-medewerker Timothy Ferris, omdat "Johnson's song concerns a situation he faced many times: nightfall with no place to sleep. Since humans appeared on Earth, the shroud of night has yet to fall without touching a man or woman in the same plight”. In 2012 verliet de Voyager en daarmee de muziek van Blind Willie Johnson ons zonnestelsel en vervolgde zijn reis naar de sterren.
De interesse in de muziek van Bind Willie Johnson kwam weer in de zestiger jaren hij werd opgenomen in de serie “Anthology Of American Folk Music” van filmmaker en platenverzamelaar Harry Smith en door de inspanningen van blues- en folkgitarist Reverend Gary Davis. Laatstgenoemde leerde de muziek van Johnson aan de jonge generatie muzikanten, zoals de Staple Singers, Peter Paul & Mary, Fairport Convention en Bob Dylan. Onder de artiesten die zijn nummers bewerkten en vertolkten zijn verder Led Zeppelin, Eric Clapton en John Sebastian. Het werk van Blind Willie Johnson is diverse keren uitgebracht op een aantal verzamelalbums, zoals “Blind Willie Johnson 1927–1930”en “The Complete Blind Willie Johnson”.
Op 20 april 1930 reisde Johnson opnieuw samen met Harris naar Atlanta, Georgia waar hij zijn laatste opnamesessie heeft. De eerste single die daarvan wordt uitgebracht is “Everybody Ought To Treat A Stranger Right/Go With Me To That Land”. Maar inmiddels heeft de Grote Depressie toegeslagen en van deze plaat worden slechts 800 exemplaren geperst. Enkele nummers worden in 1932 opnieuw uitgebracht door Vocalion, maar Johnson zal nooit meer opnamen maken.
Ergens in de vroege jaren dertig trouwt Johnson met Angeline. Waarschijnlijk werd ook dit huwelijk nergens geregistreerd. Tijdens de jaren van de Grote Depressie en de veertiger jaren blijft Johnson optreden in de steden en dorpen van Texas en hij belandt uiteindelijk in Beaumont. In het telefoonboek uit 1945 staat dat een Reverend W.J. Johnson een House of Prayer leidde op 1440 Forrest Street.
In 1945 werd zijn huis verwoest door een brand. Maar omdat hij nergens anders heen kon bleef hij in de restanten hiervan wonen. Door vocht kreeg Johnson malaria, maar geen enkel ziekenhuis nam hem op. In een interview met Samuel Charters gaf Johnsons weduwe Angelina aan dat dit kwam omdat hij zwart was. In de loop van het jaar werd zijn toestand slechter en op 18 september 1945 overleed Blind Willie Johnson. Het overlijdenscertificaat geeft als oorzaak van het overlijden syfilis en blindheid aan.
Hij werd begraven op Blanchette Cemetery in Beaumont. Jarenlang was de begraafplaats vergeten tot deze in 2009 opnieuw werd ontdekt. Het graf waar Johnson begraven ligt is onbekend. De onderzoekers die de begraafplaats vonden hebben in 2010 een monument neergezet ter nagedachtenis.
In 1977 kreeg de Amerikaanse astronoom Carl Sagan en zijn team de opdracht om een weergave van de aarde en zijn bewoners samen te stellen om mee te laten reizen met het ruimtesonde Voyager, dat de ruimte in werd gestuurd op zoek naar buitenaards leven. Hiervoor is een gouden plaat gemaakt met daarop 116 afbeeldingen en diverse geluiden (bliksem, storm, dierengeluiden) en een groet in vijfenvijftig talen, en muziek uit de hele wereld. En tussen muziek van Bach, Beethoven, Mozart, Chuck Berry, Louis Armstrong en uit landen als Peru, Indonesië, China, de Salomon Eilanden is ook het nummer “Dark Was The Night – Cold Was The Ground” van Blind Willie Johnson opgenomen. Het nummer was aangedragen door NASA-medewerker Timothy Ferris, omdat "Johnson's song concerns a situation he faced many times: nightfall with no place to sleep. Since humans appeared on Earth, the shroud of night has yet to fall without touching a man or woman in the same plight”. In 2012 verliet de Voyager en daarmee de muziek van Blind Willie Johnson ons zonnestelsel en vervolgde zijn reis naar de sterren.
De interesse in de muziek van Bind Willie Johnson kwam weer in de zestiger jaren hij werd opgenomen in de serie “Anthology Of American Folk Music” van filmmaker en platenverzamelaar Harry Smith en door de inspanningen van blues- en folkgitarist Reverend Gary Davis. Laatstgenoemde leerde de muziek van Johnson aan de jonge generatie muzikanten, zoals de Staple Singers, Peter Paul & Mary, Fairport Convention en Bob Dylan. Onder de artiesten die zijn nummers bewerkten en vertolkten zijn verder Led Zeppelin, Eric Clapton en John Sebastian. Het werk van Blind Willie Johnson is diverse keren uitgebracht op een aantal verzamelalbums, zoals “Blind Willie Johnson 1927–1930”en “The Complete Blind Willie Johnson”.