The Hokum Syndicate – Keep On Walking

Een zeer interessante plaat, die onlangs is verschenen is “Keep On Walking” van The Hokum Syndicate, de band rond Bo Brocken. Maar voor ik de plaat bespreek, wat is Hokum nu eigenlijk? Hokum is een variatie van de stadse blues met vlotte liedjes, grappige liedjes, liedjes die een beetje op het randje waren met vaak wat dubbelzinnige teksten. Hokum vertoont naast blues ook invloeden uit jazz, ragtime en swing, nodigde uit tot dansen en was vooral in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw populair. 

Naast Bo Brocken, een van de meest authentieke bluesartiesten van ons land, bestaat The Hokum Syndicate uit Rob Geboers (piano, accordeon), Marco Oonincx (contrabas) en Fokke de Jong (drums, percussie). Stuk voor stuk muzikanten met tassen vol ervaring in blues, rock, country en jazz.

Bo kwam op de proppen met dertien zelfgeschreven nummers, die een persoonlijk verhaal vertellen. De enige cover op de plaat is een eigen bewerking van een meer dan 150 jaar oud lied uit de Appalachian Mountain, getiteld “The Longest Train I Ever Saw”. Naast de hierboven genoemde heren verlenen Ad van Erp (klarinet) en William Kroot (trompet) ondersteuning op enkele nummers. Het geheel is opgenomen in de eigen studio van Bo in Sibculo, Natural Records. En het resultaat mag er zijn. Het is een uitstekende plaat met prima geschreven en goed uitgevoerde nummers. Het begint met het nummer “D.I.Y.”, want als je iets goed gedaan wil dan ‘do it yourself’. Nummers die wat mij betreft een bijzondere vermelding verdienen zijn “My Sweet Jelly Roll”, het droevige “Closed Front Door” en het prachtige “Going Back To The Country”.

De luisteraar wordt meegenomen op een persoonlijke reis en leert over het belang van loslaten, reizen en opnieuw beginnen. Voor wat betreft muziek en zeker ook teksten had deze Nederlandse band het podium kunnen delen met artiesten als Tampa Red en de Hokum Boys van zo’n kleine honderd jaar geleden. Grote klasse.

Website: www.thehokumsyndicate.com

10.11.2025