Sherman Robertson – One More Time (EP)

Soms ontstaat de krachtigste muziek uit een enkel, uniek moment. Dat is precies het verhaal achter “One More Time”, de postume EP van de legendarische bluesgitarist Sherman Robertson. In augustus 2011, na jaren zonder nieuwe muziek en met een diepgewortelde afkeer van de studio, stemde Sherman toch in met een opnamesessie in Blue 42 Studio in het Engelse Warwickshire. Het idee was simpel: één dag opnemen, gewoon om te zien wat eruit zou komen.

Aangespoord door de groeiende frustratie binnen de band over het uitblijven van nieuw materiaal, regelde drummer Jamie Little een studiosessie. Hij zelf beweerde er in een droom door Keith Richards “himself” ertoe te zijn aangespoord. Binnen 48 uur stond de voltallige band klaar om vijf nummers op te nemen. De band bestaat uit de al genoemde Jamie Little (drums), Jools Grudgings (toetsen) en Gaz Rackam (bas). Ondersteuning kregen zij verder van collega’s als O. Pinnock, Sam Rogers, Bryan Corbett, Genevieve Sylva en Matt Hoy.

Sherman, die aanvankelijk terughoudend was, bloeide volledig op. Zijn enthousiasme kwam terug en aan het einde van de sessie had hij alweer plannen voor nieuwe opnamen. Vier ruwe mixen werden meegenomen naar huis, met het plan om later terug te keren voor verdere opnames. Helaas kwam het daar nooit van. Op de terugvlucht naar Texas kreeg Sherman een beroerte, waarvan hij nooit herstelde. Hij overleed in januari 2021, zonder ooit nog het podium of de studio te betreden.

De opnames bleven jarenlang onaangeroerd, tot Marcus Malone — een goede vriend en bijdrager aan twee nummers — Jamie overtuigde om ze alsnog uit te brengen. Met toestemming van Shermans vrouw Mary Beth en via Malone’s Redline Music Label verscheen de EP “One More Time”. We vinden twee nummers van Marcus Malone, “One More Time” en “What About Me”, een nummer van Robertson “Texas Cutie” en Rufus Thomas cover “What About Me”. De vier ruwe tracks – er is technisch niet meer aan gesleuteld! - ademen de rauwe energie en het muzikale vuur dat Sherman zo uniek maakte. En dat is precies de essentie van de EP. Het is niet perfect, er is niet aan geschuurd en gesleuteld. Nee, dit is wat het is: ruw en authentiek. Het is De Blues!

22.10.2025